زمان کوتاه است و زمین گرد . به اندازه نگاهی و آهی .
به کوتاهی آه های برآمده از عمق جان . آه های کشیده و نکشیده . وقتی مه دنیا چنین کوتاه است چه جای آه کشیدن که می گویند آه . آه افسوس خارانه زندگی را به تلخی می برد و زمانه را تنگ می کند بر مردمان .

چه جای آه کشیدن است وقتی که اردیبهشت پر گل است و هر گل آدم را یاد یار می اندازد . می دانم می دانم می دانم که دلتنگی هست می دانم که شور بختی هست اما آه چه دردی را درمان می کند . آه کدامین غم سنگین را می کاهد و کدام سوگ را به سرور می رساند . بیگانه باش با آه . آه آه ای جلوه زندگی . . .