از باغ می برند تا چراغانی ات کنند

از باغ می برند چراغانی ات کنند

تا کاج جشتهای زمستانی ات کنند

پوشانده اند صبح تو را ابر های تار

تنها به این بهانه که بارانی ات کنند

ای گل گمان مکن به شب جشن می روی

شاید به خاک مرده ای ارزانی ات کنند

یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست

از نقطه ای بترس که شیطانی ات کند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست

گاهی بهانه ای است که قربانی ات کنند